เมื่อผมเป็นจอมขมังเวทย์ที่ยิ่งใหญ่

การผจญภัยบนเส้นทางจอมขมังเวทย์ของผมกำลังเริ่มขึ้น…

'อาจารย์ครับ ของที่อาจารย์ปลุกเสกขึ้นมาดีจริงๆครับ ระยะหลังๆมานี้ผมถูกหวยเลขท้ายสามตัวติดๆกันสามงวด ได้มาเกือบล้าน'

'ตะกรุดที่อาจารย์ให้ผมมา ผมนำมันไปสวมให้ลูกเพื่อคุ้มครองยามเดินทาง ไม่คาดคิดว่าขากลับไปทำงานที่กรุงเทพฯจะมีเคราะห์รถคว่ำ แต่มันไม่เป็นอะไรเลย เพียงแค่แผลถลอกเล็กน้อยเท่านั้น ปาฏิหาริย์อย่างเหลือเชื่อครับ คงจะเป็นเพราะตะกรุดของอาจารย์ที่ช่วยลูกผมไว้'

'เป็นอย่างที่อาจารย์บอกค่ะ ไม่แต่งตามฤกษ์ยามที่อาจารย์จัดหาให้ เพียงแค่อีกไม่กี่เดือนเท่านั้น ไม่ยอมรอ แล้วเป็นไงละ เลิกรากันไปตามเรื่อง อยู่กันไม่ยืดแล้วค่ะอาจารย์'

'ผัวของดิฉันโดนของจริงๆค่ะ เป็นอย่างที่อาจารย์บอกมีคนใส่เสน่ห์ ฝังหุ่นที่ใต้บันไดบ้าน อีพวกน้อยทั้งหลายมันทำกันได้ลงคอ คนสมัยนี้คิดอยากจะเอาผัวของคนอื่นมาเป็นของตน สรรหาแต่วิธีชั่วช้า หากไม่ได้อาจารย์ช่วยไว้ผัวของดิฉันต้องเสร็จมันแน่ค่ะ'

'อาจารย์ครับวันนั้นผมโดนพรรคพวกฝ่ายตรงข้ามดักซุ่มยิง หากไม่ได้เพราะยันต์ห้าแถวฟันแทงไม่เข้าที่อาจารย์สักน้ำมันลงอักขระวิชาไว้ให้ผมคงไม่ได้มายืนเป็นตัวเป็นตนอยู่ตรงนี้หรอกครับ'

'ขลังอะไรขนาดนี้ วันนี้นำชาดีจากเมืองจีนมาฝากเพราะลูกชายได้เล่นหนังฟอร์มใหญ่ที่แผ่นดินโน่น แฟนคลับรักแฟนคลับหลง ดังเอ้าดังเอา คงเพราะได้คาถามหานิยมของอาจารย์ช่วยไว้ จากที่เขาจะเอาอีกคน พอเห็นลูกชายของดิฉัน ผู้กำกับก็สั่งว่าต้องเป็นเขาเล่นบทนี้เท่านั้น สาธุๆ'

ฯลฯ

.

.

.

มากมายด้วยคำสรรเสริญทั้งที่ประสบพบเจอและที่ฟังเขามาก็อยากจะมาพิสูจน์ผลลัพธ์ว่า อาจารย์เป็นของจริงหรือของลวง

วิชาของผมที่ได้รับสืบทอดเป็นของจริงอย่างไม่ต้องสงสัย เพราะผมเรียนเอง เล่นเอง และทำเองกับมือยิ่งกว่าการทดลองวิทยาศาสตร์ในห้องแลป

คัมภีร์ไสยเวทย์ จารึกผ่านใบลานโบราณหลายร้อยปีที่ตระกูลผมได้รับสืบทอดชั่วลูกชั่วหลาน จนวันนี้เป็นผมที่ต้องสานต่อเจตนารมณ์อันแรงกล้า แม้ไม่อยากรับแต่จำเป็นต้องรับ

จากชายหนุ่มรสนิยมหญิง ต้องจำใจสักยันต์เต็มตัวลงน้ำมันเต็มร่าง อาบน้ำว่านหมื่นพิษ จดจำบทสวดสองร้อยแปดบท ศึกษาร้อยแปดวิชา เพื่อเป็นจอมขมังเวทย์ที่ยิ่งใหญ่สืบต่อคาถาจากคุณตาที่รัก

โธ่ถัง!! กะละมังถังแตก!!! ร่างกายที่เนียนนุ่มอมชมพูอ่องต่อง บอบบางราวผู้สาว ยั่วเย้าราวนางจิ้งจอก สเน่ห์เหลือร้ายพร้อมพรากผู้เยาว์ กลับต้องสักยันต์สลักวิชาทำตัวดั่งคนขลัง

เอาแล้วไหมหัวใจสีชมพูของผมจะรับได้เหรอ?! คำตอบคือ 'ไม่!!'

"ผมไม่เอาไม่ได้เหลือครับคุณตา" ช้อนดวงตาฉ่ำน้ำอย่างน่าสงสารขึ้นมองผู้เฒ่าประจำบ้าน

"หากมึงไม่เอา สมบัติพันล้านกูก็จะเอาไปบริจาคเสีย"

"ตาจ๋า...เอาก็เอาดิครับ หนูแค่ปรึกษาเฉยๆเอง"

ฮือ ฮือ ฮือ

==========

เจ้าแม่ปลาบู่

บู่ฝากเรื่องด้วยนะคะ หวังว่าจะมีคนสนุกไปด้วยกัน ถ้ามันพอโอเครก็กดเฟบ เขียนคอมเม้น แล้วเข้ามาอินด้วยกัน บ๊ายๆ